HET WAS EEN ONGELUK
HET WAS EEN ONGELUK
‘Met deze brief wil ik u vertellen wat ik op de donkere avond van 2 december gedacht en gevoeld heb.’
Zo begint de brief die ik vind in de inboedel van mijn moeder. De naam van de afzender brengt mij direct terug naar die dag, 17 jaar geleden.
‘Het is half zes als ik besluit om naar huis te rijden. Halverwege steekt er plotseling, vlak voor mijn auto een gedaante de weg over. Met een snelheid van rond de zeventig km per uur is ontwijken niet meer mogelijk.’
De automobilist remt, er volgt een klap en het geluid van blokkerende wielen. De ‘gedaante’ die hij ineens voor zijn auto ziet opdoemen, is mijn vader.
‘Godzijdank, hij leeft nog’, lees ik in de brief. ‘Zijn vrouw roept om een deken, ik haal een paar jassen uit mijn auto om over hem heen te leggen. Iemand belt 112. De tijd lijkt eindeloos lang.’
Politie arriveert en een ambulance. Als de automobilist uiteindelijk thuis komt, kan hij alleen nog maar hopen. Tot ’s avonds om 11 uur een politieauto voor de deur stopt. Wat volgt is ook voor zijn gezin een nachtmerrie.
‘Het drama is compleet. We zijn volledig uit het veld geslagen,’ de handgeschreven woorden raken me. ‘Er volgt een uitgebreid verhoor. Mijn wagen wordt voor onderzoek meegenomen. Tot ’s avonds laat praten we er over en slapen lukt niet meer. De volgende dag krijg ik bericht dat de wagen in orde is.’
Die dag gaat ook bij ons de telefoon. De zoon van de automobilist vraagt of zij samen langs mogen komen. Natuurlijk, ze zijn welkom. We zitten met z’n allen in een kring, luisterend. Mijn moeder herhaalt dat hij er niets aan kon doen. Er is alleen maar verdriet.
‘Dat bezoek bij u thuis maakte veel indruk op ons. De warmte en vriendelijkheid van u en uw kinderen was hartverwarmend. Het heeft ons heel goed gedaan. Daarvoor wil ik u allen heel, heel hartelijk bedanken.’
Het getuigt van lef dat deze man zo snel bij ons op bezoek kwam. Bovendien is hij al die jaren mijn moeder blijven bezoeken. Zij heeft dat enorm gewaardeerd en wij dus ook.
Ik vouw de brief dicht. Het is opnieuw december. Dan pak ik de telefoon om hem alsnog de waardering namens mijn moeder over te brengen.
Verkozen als Mooiste brief en in ingekorte vorm gepubliceerd in Libelle nummer 11 / 2023
Bekroond met een vergulde Libelle